Een paar weken geleden zag ik Lorraine Pascale een leuke versie van een ouderwetse marmercake maken: crouching tiger hidden zebra cake.
Gisteren was ik jarig en morgen trakteer ik. Dus besloot ik vandaag eens een poging te wagen om te zien of het mij zou lukken zo’n mooie cake te maken.
Ik geloof dat het is gelukt!
Verwarm de oven voor op 180 graden celcius. Lees lekker verder
Geïnspireerd door the Great British Bake Off van afgelopen week, vond ik het dit weekend weer tijd voor een experiment. In een ver verleden had ik al eens een poging gewaagd, die zo jammerlijk mislukte, dat is het lang niet aandurfde om ze nog eens te maken: bagels.
Bagels kenmerken zich niet alleen door een gat in het midden van het broodje. Bijzonder aan deze joodse broodjes is ook dat ze gekookt worden, voordat ze de oven in gaan. Dat geeft ze een bijzondere structuur: chewy, een beetje taai maar wel zacht.
Mijn liefde voor de bagel manifesteerde zich voor het eerst op de campus van Monash University in Melbourne, waar ik in 1998 een semester studeerde. In the Union building was een broodjeszaak gevestigd waar je naar hartenlust kon variëren met broodsoort en beleg. Niet zelden koos ik voor een bagel.
En toen ik een paar jaar geleden in New York, the bagel center of the universe zoals ze daar zelf zeggen, was, ging ik ook daar op zoek naar een échte bagel.
Maar goed, vanwege het koken is de bagel toch wel een uitdaging. Maar afgelopen week zag ik toch wat mooie exemplaren voorbij komen in de bakkerstent van de BBC. En dus wilde ik het ook nog eens wagen.
Lekker en makkelijk: dat is een combinatie waar ik wel fan van ben.
Vanmiddag ging ik naar BYO-feestje en ik nam twee focaccia’s mee. En die maakte ik met de no knead-methode waarover ik eerder al eens schreef.
Het Focaccia-recept zat destijds een beetje verborgen in een prezi, dus hieronder nog eens het recept dat ik volgde. Het kwam van een Amerikaans filmpje en dus werd er gemeten met cups. Ik ben maar gestopt met omrekenen. Bij Dille en Kamille kocht ik voor een paar euro een metalen setje cups van verschillende afmetingen (kleine steelpannetjes). Voor de eet- en theelepels kocht ik eenzelfde soort setje: van 1/8 theelepel tot een eetlepel (Tablespoon). Voor als je nog geen cups hebt: op de mijne staat dat 1 cup 236 ml is.
Het is nauwelijks werk, maar tussen de twee fasen zit wel veel tijd. Wil je ’s avonds verse focaccia, begin dan ’s ochtends vroeg. Ik had mijn focaccia vroeg op de dag nodig, dus ik begon gisteravond.
Doe onderstaande ingrediënten in een kom:
Met 1 cup water ipv het melk/water-mengsel werkt het trouwens ook prima.
Roer de boel even goed door elkaar, zodat je een soort dik beslag krijgt (het lijkt een beetje op cakebeslag). Dit is dus een vrij nat deeg. Dek af met plastic folie en zet in een tochtvrij hoekje (niet in de koelkast dus). En fase 1 zit er alweer op. Lees lekker verder
Dit recept voor zuurdesem hoort bij het recept voor heel langzaam pizzadeeg. Het komt -net als het deegrecept- van VivalaFocaccia.com: een site die ik begin deze maand ontdekte en die ik nog steeds aan het doorpluizen ben. Recepten, voorzien van videouitleg: een fijne combinatie.
Zuurdesem is niet zo heel moeilijk om te maken, maar het kost wel wat tijd. Vergelijk gedroogde gist met een voorverpakte moot en zuurdesem met een zelfgevangen vis. Dat laatste geeft meer voldoening, maar kost ook wat meer tijd. We gaan dus zelf gist vangen!
Ik heb al verschillende soorten pizzadeeg uitgeprobeerd, maar dit is toch wel het meest bewerkelijke, lastig te vormen, maar o zo lekkere deeg dat ik ben tegengekomen in mijn zoektocht voor de pizzaproeverij.
Het vergt enige oefening, kan ik na mijn eerste poging (foto’s volgen nog) zeggen. Maar er is goede instructie: met een recept en een video. Vittorio van Vivalafocaccia.com legt het allemaal uit. In het Italiaans, dat wel. Vandaar hieronder mijn Nederlandstalige bewerking en verslag. Wil je trouwens op de hoogte blijven van nieuwe recepten: like dan de enige echte Liesjekookthet-Facebookpagina!
Dit deeg wordt lang gemengd. Dat lukt het beste in een standmixer. Nu heb ik wel een keukenmachine, maar die kan niet zo lang kneden. Ik heb dit deeg/beslag dus met een houten lepel gemaakt. En een Kitchen Aid weer een paar plaatsen hoger op mijn verlanglijstje gezet. (update: met een gewone mixer met deeghaken lukte het mengen een stuk beter dan met de houten lepel)
In het deeg wordt zuurdesem gebruikt. Dat kun je zelf maken, maar je kunt het ook kopen bij de natuurwinkel of online. Ik maakte het zelf, ook weer met instructies van VivalaFocaccia. Maak je het zelf? Dat kost een kleine week.
Dit deeg is nat. Mijn eerste poging was waarschijnlijk iets té nat, waardoor het deeg echt heel moeilijk tot een pizza te vormen was. Het vinden van de juiste consistentie is een kwestie van uitproberen.
Dit deeg rijst lang. Niet een paar uur, maar een paar dagen. Niet echt een last-minute oplossing dus. Maar: het is een kleine week houdbaar in de koelkast én invriezen kan ook!
Ik houd ervan een beetje te experimenteren in de keuken. Hoe smaakt mijn pizzadeeg bijvoorbeeld het beste? Met gedroogde gist, Italiaanse biergist of toch met verse gist? En hoe lang moet het rijzen? En welk meel levert het beste resultaat? Ik trek er af en toe een weekendje voor uit om verschillende versies te proberen. En al zoekende op het web kom ik vanalles tegen, waardoor ik ook allerlei zijwegen insla. Brood is een logische. Eerder maakte ik al no knead bread en sinds vorige week is het zuurdesem wat de klok slaat.
Op Facebook kondigde ik het experiment al aan. Met zuurdesem bak je brood eigenlijk zoals het van oudsher wordt gedaan. Niet met gedroogde gist uit een pakje, maar met slechts meel en water in de basis. Dat betekent niet dat je geen gist nodig hebt. Die moet je alleen nog even ‘vangen’ in het wild. Want gist blijkt niet alleen in zakjes (of verse blokjes) te zitten: het zweeft gewoon in de lucht! Met de bloem en het vocht maak je eigenlijk een valletje. En daarna moet je geduld hebben. Veel geduld.
