“Dat zou wel eens een uur kunnen duren,” verzuchtte de medepassagier bij aankomst op JFK airport in New York. Als de customs/security procedures wat efficienter waren ingericht, had dat ook wel gekund. Helaas heb ik 2,5 uur zigzaggend geschuifeld als ging ik naar de pirana in de Efteling. Alleen nu geen thrill-ride, maar vingerafdrukken en een pasfoto waarop ik -naar ik mag aannemen- eruit zie als een uitgewrongen dweil.
Maar ach, je bouwt best een band op met elkaar, als je elkaar elke twintig minuten in een tegengestelde richting voorbij ziet komen. De mensen van de vlucht van el al (keppeltjes en een paar orthodoxe joden) gebroederlijk langs de mensen van de vlucht van Jordan Air (de familie met Boerka’s, de mensen met een envelop geadresseerd aan ergens in Ramallah onder de arm gedrukt). En natuurlijk ook de Hollanders, die nu ook wel snel in de gaten hadden dat klagen averechts zou werken. Braaf in de rij dus.
Een Pakistaanse taxichauffeur met tulband bracht me naar mijn hotel: ’the Hudson? You got it lady.’ Mijn vakantie was begonnen.
De komende dagen zal ik mijn reisverslag posten aan de hand van thema’s . Lijkt me leuker dan een verslag van dag tot dag. Ik hou het beknopt, maar laat het weten als je meer wilt weten. Genoeg te delen!