Ja, Liesje kookt al wel vaker, maar binnenkort start ik met een heuse kookcursus. In 8 lessen laat ik me kooktechnieken voor culi’s bijbrengen. Ik heb er nu al zin in. Via Twitter kwam ik in contact met de initiatiefneemster en juf: Edith (@eediete).
Op haar weblog deed ze een oproep om te schrijven over wat we (ook de mensen die niet op cursus gaan;-)) zoal meenemen van vakantie op culinair gebied. Dit om een nuttig/leuk/intrigerend overzicht te maken van cross-border-culischap. Daar geef ik graag gehoor aan, want het bezoeken van supermarkten in den vreemde is een liefhebberij, al is mijn bijdrage nu meer een overzicht van culinaire herinneringen.
Nou was mijn laatste tripje een reisje naar Praag, waar ik niet voldoende geïnspireerd was door de lokale keuken om er ook daadwerkelijk iets van mee terug te nemen. Eerder dit jaar was ik echter in de Verenigde Staten en daar was ik meer in mijn nopjes. Ik schreef al over de wijnaccessoires waar ik al regelmatig gebruik van maak. Maar ik had in mijn koffer ook nog ruimte voor mac & cheese. Kant en klaar en gedroogd, dus bepaald niet culi, maar het past wel bij het Amerikaans gedachtegoed. En vers meenemen was een beetje lastig;-)
Wel organic, dus een beetje verantwoord. Zowel in New York als in San Francisco was biologisch eten trouwens makkelijk te krijgen. Een recensie van het eten kan ik nog niet geven: het pakje staat nog altijd in de kast. En ik kan me vergissen, maar volgens mij is het al anderhalf jaar over de datum (als ik terug had gekund naar de winkel had er vast een leuke schadevergoeding ingezeten!), dus ik durf niet te beloven dat die recensie nog een keer komt.
En dan nu een lijstje van eerdere tripjes!
Argentinië
Uit Argentinië zijn me twee dingen bijgebleven: wijn en rundvlees. Beide niet handig mee te nemen in het vliegtuig, maar de wijn (Malbec vond ik een lekkere druif voor in de winter) is in Nederland gewoon te krijgen. De biefstuk zoals ik hem in Argentinië at is hier niet makkelijk te vinden, maar ik koop sinds mijn vakantie mijn steaks wel bij voorkeur bij de biologische slager. Het verschil met ‘gewone’ biefstuk is enorm.
Zuid-Afrika
In Zuid-Afrika kampeerde ik. Op een avond werd er traditioneel gekookt: potjiekos. Dat is een eenpansgerecht klaargemaakt op open vuur in een pan op pootjes, met extra cachet onder de heldere Afrikaanse sterrenhemel natuurlijk. Lekker gezellig. Ik vertrok uit Zuid-Afrika met twee flessen wijn die toen nog gewoon in de handbagage mochten, een eigen potjie en een speciaal potjiekos-kookboek (in het Afrikaans). Mijn potjie is alleen meer decoratief: het mini-exemplaar staat op mijn vensterbank (maar de foto maakte ik buiten).
Oja, tijdens de kampeerreis was er standaard chutney voor op het brood aanwezig. Heerlijk op een boterham met kaas. Het voornemen om dat eens zelf te maken staat ook nog.
Australië (en Nieuw-Zeeland)
Zoals Hawaï de ananas heeft, zo heeft Australië de rode biet. Beide vind ik niet lekker.
Vegemite kende ik nog niet voor ik naar Australië ging, maar Marmite (de Engelse tegenhanger) wel. Lekker, wederom als smaakmaker op een boterham met kaas. Maar op veel toeristen had het hetzelfde effect dat wij Hollanders nog eens sorteren met het uitdelen van dubbelzoute drop. Het is een ‘acquired taste’;-)
Als souvenir van downunder heb ik vooral de heimwee naar lekker en goedkoop uit eten gaan en de bijna gratis te gebruiken barbies (barbecues) in de parken meegenomen. En het voornemen om cider breed verkrijgbaar te maken (na 10 jaar vragen in de kroeg ineens toch wel min of meer gelukt, al is Jillz niet helemaal wat ik bedoelde; Strongbow en Savannah Dry komen in de buurt). En avocado en kip op een bagel: een acuut gevoel van weemoed bekruipt me. Dat doet me denken: hoe moeilijk zou het zijn om in Nederlandse broodjeszaken stukjes gebraden kip op brood te kunnen krijgen in plaats van die kleffe plakken?
O ja. Ik ben hem al weer kwijt maar ik nam ook een stubby holder mee. Keeps the beer cool and your hands warm. Need I say more. En, in Australië heb ik geleerd dat wijn uit een doos ook lekker kan zijn. En dat het helemaal niet gek is als je zo’n doos meeneemt naar een BYO (bring your own) restaurant. Ook al zo’n leuk concept.
Maar de echte klapper moet toch wel de acute verslaving aan TimTams zijn. Dit koekje heeft zelfs fanclubs! De Engelse Penguins zijn trouwens een aardig alternatief.
Frankrijk
In een Franse supermarkt kun je je lol natuurlijk op. Ik nam uit Franse supermarkten al eens kant en klare quenelles de Lyon mee. Machtig maar lekker. Maar ik probeer altijd ruimte te houden voor, wederom een kant-en-klaar product, Taboelé. Lang houdbaar en als je bezoek hebt of gewoon trek: inhoud doosje mixen met inhoud blikje en een half uur later heb je een heerlijke salade. Me like.
Ja, als je lesgeeft ben je nu eenmaal een juf. Ik ga het niet moeilijker maken dan het is;-)
Oh nee, ik ben nu al ‘juf’. De vorige groep begon me pas na een les of 3 voorzichtig juf te noemen 😉