Als je een week of twee in je eentje rondreist en het weer werkt niet altijd mee, dan moet je wat leuke plannetjes achter de hand hebben. Zo had ik voor New York een Powernap in gedachten. Daarover berichtte ik eerder vandaag op Dutch Cowgirls. Erg lekker, al had de massage een verrassend eind (onschuldig hoor, maar gewoon een beetje vreemd;-)).

In San Francisco zat het weer de hele week niet echt mee en op de druilerigste dag besloot ik dat ik toch nog een keer naar de kapper moest en dat dat ook gewoon in San Francisco kon. Ik wilde natuurlijk niet bij een beunhaas terecht komen, dus zocht ik met Google naar een kapper in de buurt die goed stond aangeschreven. Het werd the Color Design Salon vlakbij Union Square.

Ik had geen afspraak maar het was niet al te druk (het was woensdagochtend vroeg). Ik kon niet meteen terecht, maar dat gaf me mooi de gelegenheid om nog even te ontbijten bij een stekkie dat de kappers me aangeraden hadden.  Mijn knipbeurt begon met een verkleedpartijtje: ik kreeg een kimono aan zodat mijn blouse veilig aan de hanger konden hangen, terwijl mijn haren geverfd werden door Jessica (ik was “the first Dutch person she’d ever met!”).

Alex kwam een uurtje later mijn haren knippen. Ik had goede reviews over hem gelezen dus dat gaf wat vertrouwen. Hij kwam oorspronkelijk uit Toronto en was eigenlijk een house-dancer. Maar knippen kon ie ook, al kon ik hem niet altijd even goed verstaan.

Perfect gekapt stapte ik tegen de middag de deur weer uit. Jammer dat het nog steeds pokkeweer was. Die coupe was binnen 5 minuten verwaaid…

“Dat zou wel eens een uur kunnen duren,” verzuchtte de medepassagier bij aankomst op JFK airport in New York. Als de customs/security procedures wat efficienter waren ingericht, had dat ook wel gekund. Helaas heb ik 2,5 uur zigzaggend geschuifeld als ging ik naar de pirana in de Efteling. Alleen nu geen thrill-ride, maar vingerafdrukken en een  pasfoto waarop ik -naar ik mag aannemen- eruit zie als een uitgewrongen dweil.

Maar ach, je bouwt best een band op met elkaar, als je elkaar elke twintig minuten in een tegengestelde richting voorbij ziet komen. De mensen van de vlucht van el al (keppeltjes en een paar orthodoxe joden) gebroederlijk langs de mensen van de vlucht van Jordan Air (de familie met Boerka’s, de mensen met een envelop geadresseerd aan ergens in Ramallah onder de arm gedrukt). En natuurlijk ook de Hollanders, die nu ook wel snel in de gaten hadden dat klagen averechts zou werken. Braaf in de rij dus.

Een Pakistaanse taxichauffeur met tulband bracht me naar mijn hotel: ’the Hudson? You got it lady.’  Mijn vakantie was begonnen.

Empire State Building, groen verlicht ter ere van de Jets

De komende dagen zal ik mijn reisverslag posten aan de hand van thema’s . Lijkt me leuker dan een verslag van dag tot dag. Ik hou het beknopt, maar laat het weten als je meer wilt weten. Genoeg te delen!