Toen ik vorige week aankwam in Praag, werd ik door een shuttle service opgehaald en naar mijn hotel gebracht. Shuttle service is eigenlijk maar een duur woord voor deeltaxi, maar dat even terzijde.
Ik deelde mijn shuttle-busje met twee dames die net uit Londen waren aangekomen, waar één van hen woonde. Ze waren beiden Chileens en kenden elkaar al vanaf hun vijfde jaar. Ze waren elkaar uit het oog verloren, maar na dertig jaar hadden ze sinds kort weer contact en dat vierden ze met een tripje naar Praag. We babbelden wat over Chili (zij waren nog nooit in het Patagoonse deel geweest, waar ik dan wel weer even had rondgewandeld) en ik vertelde dat ik de lokale wijndruif zo lekker vond. Ik kon alleen niet op de naam komen. Misschien was dat ook wel omdat we onder een betoverend mooie volle maan richting Praag-centrum reden. Het was iets met een M of met een C. Nee geen Mendosa: ik bedoelde de druif. En ook de Cabernet was het niet, want het was een lokale variant (uit Argentinie/Chili dan; in Patagonie groeit niet zo veel). Het duurde tot terugkomst in Nederland voor ik er weer op kon komen: Malbec! Lekker voor op een gure winteravond.
