Lekkerbekken bij de Streekweken

De Zijdebalen in Utrecht. Ik kende ze niet, maar toog er vandaag toch heen. Er zijn vandaag en dit weekend namelijk Streekweken aan de gang. Een overdekte markt met kraampjes die lekkernijen uit – je raadt het al – alle streken verkopen. Van Groningse mosterd tot kaas uit Montfoort. En omdat we allemaal in Europa wonen, ook veel lekkers uit Frankrijk, Engeland en Italië.

Lekkers van de streekweken

Mijn oogst

De markt deed me denken aan de grote overdekte food markets in Australië en Engeland waar ik ook al zo blij van word. Die markten zijn er meestal permanent, of in elk geval meerdere dagen per week. Kunnen we zoiets hier niet invoeren?

Lees lekker verder →

Perfect pizzadeeg

Sinds ik mijn pizza-oventje heb, probeer ik elk weekend wel pizzaatjes te maken. Ik moet de basis namelijk nog goed onder de knie krijgen: wat is het perfecte deeg om te gebruiken?

De eerste keer maakte ik deeg volgens het recept van kookwinkel Potten en Pannen. Het kneedwerk hierin wordt gedaan door de keukenmachine. Dat scheelt wat spierkracht, maar levert wel wat extra afwas op natuurlijk. Dat leverde al wel lekkere pizzaatjes op, maar ik blijf benieuwd naar andere variaties, dus zocht ik nog wat inspiratie op het web.

Lees lekker verder →

FF wachten: pizza!

De Italiaanse keuken is één van mijn favoriete keukens (naast o.a. Oosters, Frans, texmex, Grieks, Brits en Midden-Oosters ;-)). En een goede pizza, daar maak je me blij mee. Ik bakte ze wel eens zelf, maar dan hield ik het wel bij een Hollandse bodem van brooddeeg. In een gewone oven lukt het eenvoudig niet om een lekker knapperige bodem te produceren. Met een pizzasteen kun je wel iets beter uit de voeten, maar een doorsnee oven wordt eenvoudig niet warm genoeg.

En toen zag ik dit filmpje:

Lees lekker verder →

Knoflook persen

Ik heb het lang geleden elders ook al verkondigd, maar herhaal het graag nog een keer. Als je teentjes knoflook in een knoflookpers doet, laat het velletje er dan vooral aanzitten!

Een ongepeld teentje knoflook laat zijn jasje keurig achter in de pers, die daarna zonder moeite schoon te maken is. Die tip pikte ik een paar jaar geleden op van Ready Steady Cook.

Liesje gaat koken (met vakantieboodschappen)

Ja, Liesje kookt al wel vaker, maar binnenkort start ik met een heuse kookcursus. In 8 lessen laat ik me kooktechnieken voor culi’s bijbrengen. Ik heb er nu al zin in. Via Twitter kwam ik in contact met de initiatiefneemster en juf: Edith (@eediete).

Op haar weblog deed ze een oproep om te schrijven over wat we (ook de mensen die niet op cursus gaan;-)) zoal meenemen van vakantie op culinair gebied. Dit om een nuttig/leuk/intrigerend overzicht te maken van cross-border-culischap. Daar geef ik graag gehoor aan, want het bezoeken van supermarkten in den vreemde is een liefhebberij, al is mijn bijdrage nu meer een overzicht van culinaire herinneringen.

Nou was mijn laatste tripje een reisje naar Praag, waar ik niet voldoende geïnspireerd was door de lokale keuken om er ook daadwerkelijk iets van mee terug te nemen. Eerder dit jaar was ik echter in de Verenigde Staten en daar was ik meer in mijn nopjes. Ik schreef al over de wijnaccessoires waar ik al regelmatig gebruik van maak. Maar ik had in mijn koffer ook nog ruimte voor mac & cheese. Kant en klaar en gedroogd, dus bepaald niet culi, maar het past wel bij het Amerikaans gedachtegoed. En vers meenemen was een beetje lastig;-)

Wel organic, dus een beetje verantwoord. Zowel in New York als in San Francisco was biologisch eten trouwens makkelijk te krijgen. Een recensie van het eten kan ik nog niet geven: het pakje staat nog altijd in de kast.  En ik kan me vergissen, maar volgens mij is het al anderhalf jaar over de datum (als ik terug had gekund naar de winkel had er vast een leuke schadevergoeding ingezeten!),  dus ik durf niet te beloven dat die recensie nog een keer komt.

En dan nu een lijstje van eerdere tripjes!

Lees lekker verder →

Nigella’s slimesoup

Ik zapte van de week langs Nigella, de huidige koningin van de kook-tv. Ze maakte een soep die er heerlijk uitzag, maar gaf deze een naam die op geen enkel menu uitnodigend zal staan: slijmsoep. Toen ik hem gisteren voorschotelde aan D. heb ik die naam dus maar niet gebruikt en serveerde ik erwten-mozzarellasoep.

Heel eenvoudig te maken: een zak diepvrieserwten kook je in driekwart liter groentenbouillon met een lenteuitje. Dat lenteuitje hoeft niet in stukjes. Liever niet zelfs: het kookt alleen even mee en je moet het dus al snel uit de pan zien te vissen. Als de erwtjes even hebben gekookt en zacht genoeg zijn om in de blender te gaan, vis je dat uitje dus uit de pan en laat je de boel heel even afkoelen. In die tijd kun je mooi een bolletje mozzarella in de blender scheuren.

De erwten met bouillon op de kaas gieten en de soep blitzen (middenstukje uit de deksel halen en theedoek erop om je te behoeden voor verbrande hand en een groene keukenmuur of -plafond! – sprak ik uit ervaring) tot een mooie egale soep. En dan nog even doorwarmen zodat alle kaas goed is gesmolten.  Niet slimy, maar yummy!