Ik wil het met jullie hebben over de was. Ik weet dat het hier al een poosje stil is (en ik weet nog niet met welke regelmaat ik de blogpen weer oppak, maar laten we deze poging als een dapper begin beschouwen), en het is misschien ietwat gek om na al die tijd met de – schone! – was in huis te vallen, maar ik heb iets nieuws. Het heet de SpeedDryer, is een Nederlandse, huishoudelijke uitvinding en ik deel mijn ervaring ermee graag. Ik heb hem zelf gekocht en word niet betaald voor deze bijdrage, hashtag nospon dus.

Turbo-droogmolen

De SpeedDryer ziet eruit als een ouderwetse droogmolen, maar dan met een stekker eraan. Die is nodig omdat deze molen automatisch draait. Door de beweging en de luchtstroom droogt de was aan dit apparaat in een uur of twee. Dat is ongeveer even lang als een gewone wasdroger, maar de molen gebruikt maar een fractie van de energie, omdat er geen warmte nodig is. Het is dus een groene keuze voor wie de was liever niet een dag of langer aan een rek heeft hangen. Bijvoorbeeld omdat dat rek doorgaans in de slaap- of woonkamer staat wegens kleinbehuisdheid.

Ik bestelde mijn wasdrooggadget in de voorverkoop en moest dus een paar maanden wachten voor ik mijn unwrap-party had. begin juni was het zover. De eerste paar keer klungelde ik een beetje met het in- en uitvouwen van het ding, maar ik heb het nu aardig in de vingers, al vergt het wel een beetje handigheid.

Compact, of toch niet?

De SpeedDryer is nadrukkelijk gericht op mensen in niet al te ruime woningen, die hun was meestal in het zicht te drogen hangen. Toch zal de extreem kleinbehuisde voor een uitdaging staan. De molen heeft namelijk best wel wat vrije ruimte nodig om te kunnen draaien en om de was erop te knijpen. En heel discreet doet ie dat niet, al is dat net zo goed een voordeel als een nadeel. In bedrijf is ie niet te missen.

Eerste ervaring

Ik ben inmiddels een aantal was- en droogbeurten verder en moet zeggen dat de droger de beloftes behoorlijk waar maakt. De was droogt snel, al zijn er wat notoire langzaamdrogende stukken, zoals spijkerbroeken, die aan twee uur niet voldoende hebben. Ik strijk sowieso niet of nauwelijks uit principe, maar het zwieren werkt aardig kreukelverminderend. En ik had het niet verwacht, maar het drogen van de was heeft nu een lavalamp-vibe. Leuk, haast hypnotyserend, om naar te kijken dus. En een bonus voor bewoners van bovenwoningen op het zuiden en andere warme huizen: natte was die ronddraait genereert een koel briesje.

Handdoekentest

Afgelopen week heb ik een test gedaan met twee badhanddoeken: eentje ging op de SpeedDryer en de andere op een klassiek droogrek. De SpeedDryer stond in mijn huiskamer en het statische rek ook, maar dan achter het muurtje van mijn werkkamer, zodat de Speedluchtstroom er niet direct naartoe kon waaien. De was ging er om kwart voor negen ’s avonds op. Het was een grauwe dag, dus van stralingswarmte van de zon was geen sprake. De roze en blauwe handdoek hebben hetzelfde formaat. De blauwe had een heel rek voor zich alleen, de roze deelde de SpeedDryer met de rest van het wasgoed. Je ziet overigens ook een eenpersoons dekbedovertrek. Het vergt een beetje beleid, maar ook mijn tweepersoonsovertrek kan erop zonder over de vloer te slepen.

Tot zover de testopstelling. Na precies twee uur checkte ik beide stukken textiel. De blauwe was nog echt nat. De roze was nét niet helemaal droog. Ik verhing de handdoek iets, zodat de stukjes stof die eerder vastzaten in een knijper ook nog wat konden zwieren. De kleinere stukken die al droog waren, haalde ik alvast van de lijn. Ik liet de molen nog een half uurtje draaien. En daarna kon ik de roze handdoek opvouwen, net als het overige wasgoed op de molen. Om half twaalf was de molen ingeklapt en kon ik naar bed. De volgende ochtend was de blauwe handdoek ook helemaal droog.

Voorlopig eindoordeel

De SpeedDryer is handig voor wie geen wasdroger heeft – of die liever niet te veel gebruikt -, maar die wel graag de was sneller dan ‘gewoon’ droogt, bijvoorbeeld omdat de was anders lang in het zicht hangt. De koele bries en het rustgevende beeld van zwierende lappen stof vind ik prettige bijkomstigheden. En ze zijn leuke ‘conversation starters’. Zie hier: ik heb er een heel blogartikel over volgetypt 😉