Vorige week zondag stapte ik in een enorm paars propellervliegtuig van de firma Flybe. Daarmee vloog ik van Schiphol naar Exeter in Devon. Het was de eerste etappe van mijn vakantie in Engeland, ik wandelde in de heerlijke nazomerzon door het centrum, langs de kathedraal en de ‘High Street’. Mijn hotel lag tegenover het station, waar ik een dag later werd opgehaald door een taxi. Die bracht me naar Sheepwash, een piepklein dorpje, niet ver van de Middle of Nowhere. Totleigh Barton manor was de precieze bestemming, zo’n 2 mijl buiten het dorp en verstoken van mobiele telefoonontvangst en wifi.
‘Creative writing holiday’
Totleigh Barton is een landhuis van ruim 400 jaar oud, dat zo’n 40 jaar geleden de eerste Arvon-locatie werd. Arvon is een Britse organisatie die op allerlei niveaus schrijfcursussen organiseert. Ik was hun site tegengekomen toen ik me oriënteerde op een vakantie in Cornwall. Voor de lol googelde ik “creative writing holiday uk”, omdat ik ook nadacht over een schrijfcursus en benieuwd was of ik schrijven en vakantie kon combineren. Een artikel in de Guardian bracht me bij Arvon en zo stapte ik op 6 oktober binnen in het decor van mijn ‘residential course’: Starting to write non-fiction.
Lezen, schrijven, eten, luisteren
Een kleine week bracht ik door in Totleigh Barton, samen met 10 andere cursisten. Er waren mensen die memoires wilden schrijven, een diëtiste die een blog wilde opzetten, een arts die de verhalen van patiënten (geanonimiseerd) wilde delen en mensen zoals ik: die gewoon wat kneepjes van het vak wilden leren. Zelfs in die kleine groep waren 5 landen vertegenwoordigd: Engeland, Ierland, de VS, Brazilië en Nederland. We werden begeleid door twee tutoren, die zelf diverse nonfictie-boeken hebben gepubliceerd: Marina Benjamin en Kapka Kassabova (uit Bulgarije: 6 landen dus!). Elke ochtend hadden we een workshop waarin we teksten lazen (zoals het prachtige ‘Frank Sinatra has a cold‘, ‘Toast‘, ‘Road trips‘), korte oefeningen deden en discussieerden over allerlei aspecten van goede teksten.
Na de lunch (net als het diner heerlijk eten met veel lokale producten en oogst uit eigen tuin) schreef iedereen. Of niet. Je kon de middag naar eigen inzicht invullen. Maar we hadden inmiddels afgesproken om op de laatste avond voor te dragen uit eigen werk, dus we schreven dat het een lieve lust was. En ‘s avonds luisterden we naar Marina en Kapka en naar Nick Barlay (een auteur die speciaal daarvoor een avond langskwam) die voorlazen uit hun eigen werk.
Ondergedompeld in Engelse taal, letteren en cultuur
Natuurlijk was ik benieuwd hoe het me zou bevallen, zo’n schrijfcursus in het Engels. Ik hoopte dat er naast zaken als zinsconstructie (en heel soms zelfs vocabulaire) nog genoeg overbleef waar ik ook bij het maken van Nederlandse teksten nog wat aan zou hebben. En die hoop kwam uit. Ik heb erg genoten van de schrijfweek. Ik heb veel geleerd, veel lol gehad, iets te veel gegeten, en genoten van de onderdompeling in de Engelse cultuur (ook al moesten we op donderdag 40 minuten wandelen naar de pub – heuveltje op, heuveltje af bij slechts het licht van een zaklamp en de maan die zich gelukkig volop liet zien).
Verzadigd van al dat fijns vertrok ik op zaterdag richting Londen, waar ik nog twee dagen genoot van alles wat de grote stad te bieden heeft. Daarover later meer (zie cultureel Londen en culinair Londen).
Sheepwash? Dat ligt toch bij The Back of Beyond? Maar leuk hoor. Zo leuk dat ik denk: zou dat iets voor mij zijn?
Ik kan me zo maar voorstellen dat je dat helemaal niet onplezierig zou vinden Simone.
Hey Elise, dat moet een heerlijke week geweest zijn. Het gezelschap, verschillende culturen, prachtige omgeving, lekker eten en dat allemaal in de UK. Helemaal iets voor jou! Stiekem jaloers op je 🙂
Zeker Veerle, het was heerlijk. Wellicht dat ik volgend jaar nog eens een cursus uitzoek. Ergens had het ook iets weg van TF-PR, zeker qua sfeer.