Snijbiet met knalroze en gele stengels: veel vrolijker krijg je het niet bij de groenteafdeling. Ik maakte er vandaag een stoofpotje mee dat een grauwe dag wat opvrolijkt. Vorige week in Londen was ik in Motcomb Street langs een deli van Ottolenghi gelopen en vandaag liep ik met een ingrediëntenlijstje uit zijn boek Plenty naar de Persepolis in de Twijnstraat. Ik vond er alles behalve het hoofdingrediënt. De biosuper aan de overkant bood gelukkig uitkomst.
Ik begon met het mengen van tamarindepasta met water. Dat leverde een weinig fotogeniek bruin goedje op. Vervolgens sneed en blancheerde ik de snijbiet.
Vijzelen
Ik roosterde korianderzaadjes in een droge pan en haalde voor het eerst sinds lange tijd mijn vijzel weer eens uit de kast om de zaadjes fijn te malen. Ik verwarmde olijfolie in een stoofpan en fruitte de ui met karwijzaad.
Daar voegde ik vervolgens aan toe:
- een eetlepel tomatenpuree
- een blik tomatenblokjes
- een blik kikkererwten
- water
- het gezeefde tamarindewater
- de gevijzelde koriander
- suiker
- peper en zout
Paellarijst
Terwijl de stoofpot op het vuur stond, maakte ik rijst. Ik gebruikte paellarijst, want Yotam had me opgedragen rondkorrelige rijst te gebruiken. Ik denk eigenlijk dat het met basmati of pandan net zo goed zou lukken. Ik zette de rijst eerst aan in wat boter en deed er toen in een klap al het water bij, een beetje een tussenvorm tussen risotto en gewone rijst dus.
Na wat gepruttel op twee pitten was de boel klaar. Ik roerde citroensap door de stoofpot, hakte korianderblad in stukjes ter garnering en maakte mijn bord, precies volgens instructies, op met olijfolie en Griekse yoghurt.
Het zijn niet de snelste recepten, die van Ottolenghi, maar man man wat smaakte het weer goed. Fijn dat ik nog genoeg over heb voor morgen!