Voor sommige gerechten bestaat geen excuus. Er zijn hooguit verzachtende omstandigheden…

Het gerecht waarvoor ik gisteren geen excuus had, maar dat ik wel maakte, at ik laatst in Londen in de pub The Builder’s Arms: Sticky Toffee Pudding.

Er zitten dadels in. Die zorgen vast voor een paar vitaminen. Maar ik geloof ook dat die teniet worden gedaan door de overige ingrediënten. Genoeg suiker, vet en calorieen voor de rest van de maand.

Maar goed: er waren dus verzachtende omstandigheden. Meerdere zelfs. Een regenachtige zaterdag in juli, die met gemak door had kunnen gaan voor een herfstdag in november. En ruim 200 dakpannen, die vanochtend aan de voordeur werden opgehaald, maar die vrijdag nog vrolijk op het platdak 3 verdiepingen hoger lagen. Zo’n dakpan weegt 2 kilo. Ik heb dus 400 kilo over 3 trappen vervoerd. Ik kon er steeds 3 of 4 tegelijk dragen. Maak zelf het rekensommetje maar hoe vaak ik die trappen op en neer ben gelopen. Verder is mijn behoefte aan suiker normaal gesproken niet zo hoog (geloof het of niet, maar ik ben geen zoetekauw), maar wel hormoongevoelig en ik beleefde gisteren een piek.

Met een beetje hoofdrekenen kwam ik er op uit dat ik gisteren en vandaag wel weg zou kunnen komen met een onverantwoord toetje, zolang ik de rest van de dag maar een beetje oplette. Zo gezegd zo gedaan.
Voor een recept wendde ik me tot de website van de good old BBC. Vorige week zag ik het programma The Good Cook, waarin Simon Hopkinson een sticky toffee pudding maakte. Ik bladerde echter ook langs een versie die Nigel Slater maakte voor Richard E Grant, of andersom. En ik zag een versie met appels van Saturday Kitchen chef James Martin die er ook lekker uitzag. Ik koos uiteindelijk voor de Slater/Grant variant.

Het blijkt verrassend eenvoudig om het toetje te maken. Eigenlijk kan er niet zoveel misgaan. Het grootste probleem had ik met het kiezen van het juiste bakblik. Een vierkante cakevorm van 20 cm -zoals aangegeven in het recept- heb ik niet. Ik koos dus maar op de bonnefooi voor een kleine braadslee, wat resulteerde in een wat plattere ‘pud’ die iets korter in de oven hoefde.

Ik moet nog nadenken over een charmante presentatie

Een guilty pleasure. Dat is het enige dat ik kan zeggen over dit toetje. Het goede nieuws is dat het zo machtig en zoet is, dat een kleine portie echt volstaat. Het recept is voor 4 personen. Zelfs als je maar de helft van de saus maakt, eet je er makkelijk met 6 man van.