“Hoe is de vegetariërstand eigenlijk?” appte ik vorige week aan mijn studiegenootjes. Ik hostte ons jaarlijkse cadeaudobbelmiddagje, dat vanwege de steeds vollere agenda’s al een poos Sinterkerst wordt genoemd, ook al gaan we inmiddels alweer richting Carnaval. Wie er wel of geen vlees eet wisselde de afgelopen jaren regelmatig (net als wie er rookt), dus ik wilde voor ik me aan het dichten zou zetten even polsen uit welk repertoire ik een prutje klaar zou maken in mijn slowcooker. We bleken vegetariërloos, dus ik dook alweer de kookboeken en -sites in toen er een nabrander kwam: “O ja, ik blijk een lactose-intolerantie te hebben.” Kortom: ik moest niet alleen haast maken met mijn gedichten, maar ook een geheel nieuw repertoire aanboren. Ik koos onder andere voor een recept van Ottolenghi met linzen.
Bijna allemaal appeltaart
Los van de vega-inventarisatie had ik al bedacht dat ik nu wel bijtijds een lekkere appeltaart met kookpudding kon maken, een herkansing van mijn verjaardagsfeest. Die taart is bepaald niet lactosevrij, maar ik had er zelf zo’n zin in, dat ik besloot om het zoete aanbod maar gewoon uit te breiden. Ik vond een recept voor brownies, die niet alleen lactose- maar ook glutenvrij waren. Ik liet mijn gasten raden wat ze eigenlijk aten (ik had al wel verklapt dat de brownies op de zoetigheid na behoorlijk freakily healthy waren), maar ze kwamen er niet op. Dadels worden wel vaker verstopt in dit soort recepten, maar de kikkererwten waren een behoorlijke verrassing. Het oordeel was unaniem: goedgekeurd. Ook door de lactosetoleranten onder ons.
Geprakte linzen met tahini en komijn
Het is eigenlijk van de zotte dat ik nog niet eerder een recept van Yotam Ottolenghi maakte. De groentekeizer van Londen wordt al jaren geroemd om zijn innovatieve recepten. Ik volg de man op Twitter en afgelopen maand wees hij op zijn linzenrecepten op de site van the Guardian.
Hummus lovers, try my lentils with tahini and all is well in the world. http://t.co/iqEqKKvuZk
— Ottolenghi (@ottolenghi) January 4, 2014
Ik hoefde uit het recept voor een soort linzenhummus alleen de boter weg te laten om het een lactosevrije dip te maken, dus dat deed ik ook. Het recept staat zoals gezegd op de site van the Guardian. Op verzoek van een collega hier een beknopte vertaling (want ja, dit wil je wel een keer proberen):
Nodig:
- 200 gr linzen ( eigenlijk uit Le Puy, maar ik gebruikte de iets goedkopere dupuis linzen uit de biowinkel)
- 30 gr ongezouten boter
- 2 eetlepels olijfolie, plus een scheut om het af te maken
- 3 tenen knoflook, fijngesneden
- 1 theelepel gemalen komijn
- 3 medium tomaten, ontveld, ontdaan van zaden en in kleine blokjes (1 cm)
- 25 gr korianderblaadjes, gehakt
- 4 eetlepels tahini
- 2 eetlepels citroensap
- Zout en zwarte peper
- ½ kleine rode ui, in heel dunne halve plakjes
- 2 hardgekookte eieren
- Flatbread (ik haalde Libanees brood bij Persepolis aan de Twijnstraat)
Bereiden:
- Breng een pan water aan de kook en kook daarin de linzen in 15-20 minuten gaar
- Giet de linzen af en zet ze apart
- Fruit de knoflook en komijn een minuut in de olie en boter op halfhoog vuur
- voeg tomaten, grootste deel van de koriander en linzen toe en kook/bak al roerend een paar minuten
- Voeg tahini, citroensap, 70 ml water, een theelepel zout en een flinke draai peper toe en warm door tot het geheel bindt tot een dikke pap
- Prak de prut (bijvoorbeeld met een stamper, maar met een vork lukt het ook), maar laat ook hele linzen over
- Spreid de linzenhummus uit over een ondiep bord (ik gebruikte een glazen ovenschaal)
- Garneer met de rest van de koriander, uien, eieren en olijfolie
- Serveer de hummus lauwwarm met flatbread
Kipcurry uit de slowcooker
Het feest was nog niet afgelopen. Een deel van de gasten at ook ’s avonds een hapje mee. Groot was de honger niet meer, maar toch ging ook de kipcurry uit de slowcooker er nog goed in. Ik was er speciaal voor naar de poelier gefietst, want een gerecht dat de hele dag op staat maak je beter met dijfilets dan met borstfilets. Na 9 uur viel het vlees uit elkaar, maar het was nog heerlijk sappig. De lactose-intolerante schepte op voor de yoghurt erbij ging. Volgende gebruik ik minstens de dubbele hoeveelheid currypasta, maar verder mag deze ook blijven. Ik vergat zelf foto’s te maken.
De cadeaus
Ik kan me voorstellen dat het anders overkomt, maar het ging uiteindelijk wel om de cadeaus natuurlijk. Iedereen gaf twee cadeautjes. Eentje op naam en eentje voor een willekeurige ontvanger. Ik gaf onder andere een pakketje met een turbie towel. En ik kreeg iets waarmee je vroeger scheen te kunnen bellen.
Het eten was inderdaad heerlijk, en de turbie towel wordt bijna dagelijks gebruikt!