Waar ik werk gaat het over taal. Maar met mijn collega’s praat ik ook graag over eten. En aangezien vele collega’s uit Vlaanderen komen, leidt dat nog wel eens tot verhitte discussies. Laatst nog hoorde ik dat een broodje kroket in Vlaanderen een echte nono is: vooral de combinatie met het broodje leidt tot…tja, tot walging lijkt het haast wel. Ik ben zelf geen bijzonder groot fan van de Hollandse keuken, maar over dit verschil in culinair inzicht verbaas ik me tot op de dag van vandaag. Misschien hebben mijn collega’s nog nooit een ambachtelijke kroket gegeten.
Gisteren konden we ons op kantoor uitleven op de combinatie van taal en eten. Een leuke vrijdagmiddagonderbreking: we werden gebeld over de website die de Albert Heijn in België heeft gelanceerd: Albert Heijn voor beginners. De etikettering in Nederland en Vlaanderen blijkt namelijk niet altijd overeen te komen. De combinatie pompelmoes/grapefruit kende ik wel, maar ik wist bijvoorbeeld niet dat wat wij kennen als een karbonade in Vlaanderen een kotelet heet. Daar komen misverstanden van. Wij Nederlanders bakken een karbonade in een pan, maar mijn Vlaamse collega’s maken er stoofpotjes van. Het leidde tot een artikel in Het Nieuwsblad. Zouden ze in Vlaanderen al weet hebben van de etikettering van het huismerk van de Appie…..?
Van alle commotie besloot ik gisteren weer een kookles in de praktijk toe te passen en zelf pasta te maken: meel en eieren heten aan beide kanten van de grens nog altijd hetzelfde, dus daar kon weinig mis mee gaan;-)
Bij Italiaanse traiteur Tutti a Tavola (in de Burgemeester de Reigerstraat) kocht ik speciaal meel voor pasta van harde tarwe. Ik kocht er ook gedroogde porcini en een pakje panna ai funghi: room met paddenstoelensmaak. Van Parmalat, ons allen bekend van de dioxine- en fraudeschandalen.
Ik maakte pastadeeg van 300 gram pastameel, 3 eieren en een scheut olie, kneedde het 10 minuten en liet het een half uur rusten (ingepakt in huishoudfolie).
Ik installeerde mijn pastamachine en koos een leuke vorm uit. Het werden reginette: wat breder dan tagliatelle en met gekartelde randjes. Pas later kwam ik erachter dat ik nu net een vorm heb uitgekozen die niet in de coole pasta-infographic staat!
Voor de saus welde ik de gedroogde porcini eerst even in warm water. Ik fruitte een uitje in wat olijfolie, bakte een bakje champignons in plakjes mee en deed daar ook de gewelde porcini (grofgehakt) en de room met paddenstoelensmaak bij. Om de smaak te versterken deed ik ook een beetje van het welvocht van de porcini bij de saus en liet deze een beetje inkoken. Peper en zout gingen er naar smaak bij. Knoflook liet ik achterwege, maar had er ook goed bijgepast.
Ondertussen had ik een pan water opgezet, waarin ik mijn verse pasta een paar minuutjes kookte. De pasta deed ik bij de saus.
Een beetje versgeraspte parmeggiano maakte het af!