Ik hoorde laatst dat mijn favoriete pizzabakker, Bruno van Romagna in Sluis, de pizzaschep aan de wilgen heeft gehangen. Vroeger, toen we elke zomer wekenlang in Zeeland waren, gingen we er elke week wel een pizzaatje eten. Voorafgaand aan mijn pizza Margherita (ik was nogal honkvast destijds) aten we piadina, de Romagna-versie van stokbroodje-kruidenboter.
Plat brood, gemaakt met reuzel
Piadina (voluit Piadina Romagnola) is een Italiaans ‘flatbread’, te vergelijken met pita of naan en wordt gemaakt zonder gist. Ik had het nog nooit zelf gemaakt maar een paar weken geleden besloot ik een poging te wagen. Ik keek of Vittorio een recept had, wat natuurlijk het geval was, en ging aan de slag. Strutto had ik nodig, oftewel reuzel. Ook al ‘a first’ in mijn keuken. De slager was dicht, maar gelukkig las ik op internet dat veel Poolse winkels het ook verkopen en die zit hier ook in de buurt. Die winkel is overigens nog wel een apart berichtje waard: het is de meest op mannen gerichte supermarkt die ik ooit zag.
Bicarbonato klinkt wel heel erg als bicarbonate of soda (zuiveringszout of baksoda) en dat had ik nog. Met melk en bloem had ik verder alles in huis om de piadina te maken. Ik volgde Vittorio’s aanwijzingen netjes, maar waar ik bij vorige recepten glorieuze resultaten haalde, viel dat nu tegen. Wat zeg ik: mijn piadina was niet te eten. Ik weet niet zeker wat het was: de reuzel, de enorme hoeveelheid die het recept voorschreef (150 gram, eventueel te vervangen door 80 ml olijfolie), of toch de bicarbonato. Het leek in elk geval niet in de verste verte op wat ik hoopte te maken.
Piadina poging twee: olie in plaats van reuzel
Poging twee volgde dus een week later. Deze keer besloot ik gewoon voor de olievariant te gaan. Dan maar niet helemaal traditioneel. En ik gebruikte bakpoeder in plaats van baksoda. Verder combineerde ik wat elementen uit verschillende recepten. Deze keer werden ze wel erg lekker! Piadina eten de Italianen gevuld met worst, kaas en/of groenten. Maar ik at het zoals ik het kende van Romagna: in brede repen gesneden om (nog warm!) te dopen in goede olijfolie met wat grofgemalen zout.
- Bloem, 450 gram
- Volle melk, 100 ml
- Water, 100 ml
- Bakpoeder, 2 theelepels
- Olijfolie, 4 eetlepels
- Zout, 10 gram
- Meng melk, water, bakpoeder, zout en olie
- Voeg beetje bij beetje het meeste van de bloem toe (houd een beetje achter voor het uitrollen) en roer tot een soepele massa
- Dek af met wat plastic folie en laat 10 minuten staan
- Kneed het deeg daarna 10-15 minuten (zet een leuk muziekje op en werk 3 nummers door)
- Dek af en laat 30-40 minuten rusten. Dit deeg rijst niet!
- Verdeel het deeg in bolletjes die je met een deegroller op een bebloemd oppervlak heel dun (2 tot 3 mm) uitrolt tot een diameter van 20-25 cm
- Verhit een koekenpan tot deze gloeiend heet is
- Bak de piadina in een paar minuten gaar; draai halverwege om
- Waar de piadina opbolt ontstaan mooie ‘brandplekken’
- Eet de piadina met een vulling naar keuze of doe als ik: snijd er repen van en doop die lekker in olie en zout
- Smakelijk!