Ik moet bekennen dat ik mezelf voor (kook)gek uitmaakte toen ik vanavond de inhoud van een blikje kikkererwten stond te pellen. Zou het echt uitmaken? Heb ik me laten beetnemen door weer een of ander obscuur (wees gerust: ik heb natuurlijk wel gekeken of er meerdere bronnen waren voor deze tijdrovende kooksuggestie) kookblog? Ik had alleen gezocht naar recepten voor krokante kikkererwten. En ja, toen zag ik dus dat kikkererwten zonder jasje toch echt the way to go waren. Dat moest ik proefondervindelijk zelf ondervinden. Uiteraard.

Gelukkig had ik alleen een klein blikje kikkererwten in huis. De tijd die ik kwijt was met pellen was dus te overzien. Ik deed de erwten in een zeef, spoelde ze af, en drapeerde de culiknikkertjes op een schone doek. Ik droogde de erwten en wreef tegelijkertijd de velletjes alvast wat losser.

Vervolgens pelde ik de erwten stuk voor stuk. Afhankelijk van je bui zou je dat een geestdodend of rustgevend klusje kunnen noemen. Moeilijk is het in elk geval niet.

Gebakken in de pan

Omwille van de tijd koos ik ervoor om de kikkererwten te bakken in een pan. Maar roosteren in de oven kan ook en is minder vet. Ik verwarmde een laagje olie in een koekenpan en liet de erwten in een kleine 5 minuten krokant en goudbruin worden. Op dat moment voegde ik nog geen kruiden toe. Al meteen merkte ik een voordeel van pellen: op een klein plopje na, ontplofte er geen erwt tijdens het bakken.

Na het bakken liet ik de kikkererwten een minuutje uitlekken op een bord met een velletje keukenpapier. Ondertussen mengde ik in een kommetje wat gerookte paprikapoeder, chilipoeder (van beide ongeveer een kwart theelepel, suiker, zout en peper (die laatste drie naar smaak). En daar voegde ik de nog warme kikkererwten aan toe. En toen was het al klaar.

Met de kruidenmix kun je natuurlijk lekker experimenteren. Ik zag in veel recepten ook komijn en koriander voorbij komen. Ga ik ook nog eens proberen. En ja, ik vrees dat dit niet de laatste keer was dat ik kikkererwten pelde. Dubbelgedopte tuinbonen, gepelde kikkererwten: soms loont de extra moeite echt.