Zeg je Japan, dan denk je aan sushi. Op de eerste ochtend in Tokio startten we dan ook met een sushi-ontbijt. Klassiek, in zo’n tentje met een ronddraaiende band waar je de bordjes van pakte die je lekker leken. Daar leerde ik dat mijn sushi-smaak niet de goedkoopste is (hoe meer decoratie op het bordje, hoe hoger de prijs van wat erop ligt). En dat ook in de sushiwereld de ontwikkelingen niet stilstaan: na afloop van het ontbijt scande de serveerster mijn stapeltje bordjes en rolde de rekening direct uit het apparaat.
Maar ik at nog zo veel meer tijdens mijn reis. Een paar hoogtepunten wil ik jullie niet onthouden.
Tempura
Meestal at ik tijdens mijn reis met een grote of kleine groep bij eenvoudige restaurants, waar we ramen bestelden, of een ander noodle-gerecht. Maar ik had ook reisgenoten die net als ik een bovengemiddelde belangstelling hadden in lekker eten en drinken. Met hen koos ik af en toe specifiek een restaurant uit voor bijzondere culinaire ervaringen. Betaalde ik bij de eenvoudige restaurants zelden meer dan 15-20 euro, bij de duurdere gelegenheden liep de rekening wel wat hoger op. Al vielen de kosten me ook daar nog best mee.
De eerste Japanse culinaire ervaring had ik in Tokio bij tempurarestaurant Tsunahachi. We konden er helaas niet fotograferen. Gezeten aan de bar, kozen we een menu en zagen hoe de chef dat voor onze ogen klaarmaakte. En dat was haute friture! Telkens kregen we een heerlijk knapperig beestje of plantje te eten en de chef wees aan welk sausje of zoutje we daarbij moesten gebruiken. Dikke aanrader. Hou er wel rekening mee dat je eerst buiten en daarna binnen in de rij staat voor een plekje. Maar dat ging best snel.
Hida-gyu
De volgende, en wat mij betreft lekkerste, culi-ervaring had ik in Takayama. Daar at ik bij Maruaki hida-gyu, een variant van wagyu. We bestelden om te beginnen twee schalen met een selectie van dit fijndooraderde vlees. En we bestelden de blokjes nog eens extra bij, want die waren het lekkerst. We maakten het vlees zelf klaar op een barbecue in de tafel. En dat was smullen. Ook hier moesten we even wachten op een tafel, maar met een registratiesysteem liep dat vrij vlot.
De blokjes waren het allerlekkerst
Kaiseki
In Kioto stond Kaiseki-restaurant Tagoto Honten op het program. We wisten niet helemaal wat we ervan moesten verwachten, maar we kregen een serie gerechtjes die er allemaal heel erg mooi uitzagen. We zaten op tatami-matten (schoenen uit dus), maar hadden geluk met een gat in de vloer, waardoor we we normaal konden zitten. De ervaring was bijzonder en het eten was echt heel mooi. Maar we vonden niet elk gerechtje even lekker. Toch de moeite waard.
Culisouvenirs uit Japan
Ik kon me natuurlijk weer niet inhouden en moest uiteindelijk een extra koffer inchecken (gelukkig kosteloos bij Lufthansa vanuit Japan) om al mijn souvenirs mee te kunnen nemen. Ik kocht snoepjes met groene thee, KitKat met wasabi- en sake-smaak, een kookmatje, een avocadostamper (don’t ask) en dit:
Ik kocht het bij een winkel in Kappabashi dori in Tokio, die gespecialiseerd is in voorbeelden van gerechten in kunststof. Het ziet er allemaal behoorlijk echt uit en restaurants gebruiken dit vaak om te tonen wat je er allemaal kunt eten. De winkel benadrukt dat het ‘not fake food’ is, maar een kunstig voorbeeld. Ik ben er in elk geval blij mee.
In Tokio culishopte ik in Kappabashi dori en bij de Tsukiji vismarkt.
In Kioto deed ik hetzelfde bij de Nishikimarkt.
En in Osaka ging ik naar Kuromon market.
Maar eigenlijk is een reis naar Japan een grote culinaire ervaring.