Half december was Ottolenghi voor het eerst bij Saturday Kitchen. En daar maake hij een quiche die er heel erg lekker uitzag: eentje met geroosterde pompoen, membrillo (dat is kweeperengelei) en Blue Stilton. Dat laatste ingrediënt was enigszins problematisch, want ik lust geen blauwe kaas. Of liever: het idee ervan trekt me niet. Eigenlijk ben ik een culinair watje, maar daar zal ik nu niet over uitweiden.

Ik wilde het recept uitproberen en deed dat aan het begin van de kerstvakantie. Ik heb wel even overwogen om feta te gebruiken in plaats van blauwe kaas, maar mij werd verzekerd dat de combinatie van Blue Stilton en membrillo toch echt de moeite waard is, dus haalde ik bij de kaaswinkel Blue Stilton en membrillo, bij de groentenboer pompoen en ging ik aan de slag met het recept van de website van Saturday Kitchen.

Ik slachtte de pompoen en roosterde de blokjes in de oven.

Ik rolde het deeg voor hartige taart uit. Volgende keer maak ik het zelf.

Ik haalde mijn blindbakknikkers voor de gelegenheid tevoorschijn.

Ik sneed de membrillo in blokjes.

Ik bakte de bodem nog even zonder vulling.

Klaar om te vullen.

Ik verspreidde de pompoen, mebrillo en Blue Stilton over de bodem voor het mengsel van ei en room erbij ging.

Quiche met geroosterde pompoen, membrillo en Blue Stilton van Ottolenghi.

De quiche is echt de moeite van het maken waard. Met die conclusie wil ik beginnen. Ik vond hem zelfs met blauwe kaas lekker, maar misschien kijk ik de volgende keer toch ook of feta echt geen optie is. De schimmelsmaak van de Stilton is de mijne nog niet echt. En de volgende keer maak ik mijn shortcrust pastry zelf, maar haal ik de pompoen misschien wel uit de vriezer. Dat scheelt aanzienlijk in de voorbereidingstijd. O ja, niet onbelangrijk: volgende keer haal ik een quichevorm met hogere randen. Mijn vorm liep bijna over.