Heb je zin om naar de schouwburg te gaan? Op die vraag zul je mij niet zo snel ‘nee’ horen zeggen. Het ging in dit geval om de toneelbewerking van ‘Alsof het voorbij is’, waarvoor ik perskaartjes kreeg. Ik las het boek een paar jaar geleden in het Engels (The Sense of an Ending). Julian Barnes, de auteur die ook het geweldige ‘Pedant in the Kitchen‘ (Wijsneus in de keuken) schreef, won er in 2011 de Man Booker Prize mee.
Categorie : Liesjelogthet
Liesje in het Noordbrabants Museum
Vier keer ging ik al naar Brabant dit jaar, in acht dagen tijd. De eerste drie keer ging ik met mijn broer op zoek naar een nieuwe bank, wenste ik mijn familie een mooi 2014 op onze jaarlijkse nieuwjaarsbijeenkomst (worstenbroodje in de hand) en ging ik uit eten met vriendinnen in Tilburg. Gisteren toog ik naar Den Bosch. Met vriendin S had ik afgesproken om naar het Noordbrabants Museum te gaan. Een culturele afsluiter van mijn Brabanttour.
Ik weet nooit wie de mol is
Het molseizoen is weer aangebroken en ik doe daar – net als de afgelopen jaren – weer fanatiek aan mee. Ik kijk naar de uitzendingen en als het even kan ook naar de voor- en nabeschouwing. En ik doe mee met een pool (ja Mol-appers: volgens mij is het in deze context een pool en geen poule) in de app. Een ding weet ik inmiddels: de mol wordt niet door mij ontmaskerd. Ik heb nog nooit goed gegokt wie de mol is. Het omgekeerde lijkt eerder waar, zodra ik iemand verdenk, moet die kandidaat vrezen voor het rode scherm.
Stereogram
Volgens mij kijk ik op een verkeerde frequentie naar de uitzendingen. Ik snap de meeste opdrachten (laat staan de app) namelijk ook al niet en dan is het moeilijk om te zien of iemand loopt te mollen of dat het echt heel ingewikkeld is allemaal. Afgelopen week had ik ineens een deja vu. Vroeger had ik een boekje vol met stereogrammen, van die plaatjes waar weer een ander plaatje in verstopt zit als je er op de juiste manier naar kijkt. Heel lang deed ik hard mijn best, maar zag ik niets anders dan wat je met normaal gefocuste ogen zag. Maar uiteindelijk lukte het en zag ik de onderliggende plaatjes in 3D. Niet dat die veel voorstelden, maar de voldoening van de geslaagde poging was groot. De optimist in mij zegt dat als ik het maar lang genoeg blijf proberen, ik het licht met die mol ook nog wel ga zien.
Het aluminium-mysterie
In 2013 nam ik kennis van best wat handige culinaire tips. Je pan met pasta kookt niet over als je er een pollepel overheen legt, bijvoorbeeld, en een banaan pel je makkelijker aan de onderkant dan aan de bovenkant. Maar ik geloof dat ik dé tip van 2014 al binnen heb en die gaat over het gebruik van aluminium- en vershoudfolie.
Gelezen: The Rosie Project en Bridget Jones – Mad about the Boy
Vanaf 1 januari was ik in een complete relaxmodus. Dat hield in dat ik me de afgelopen dagen met weinig anders dan kokkerellen en lezen heb beziggehouden. Wat ik kookte schreef ik al. Maar ik las dus ook: twee boeken maar liefst. Allebei lekkere doorlezers en feel good bovendien. Een vrolijke start van het jaar.
2013 in boeken
2013 was het jaar waarin ik een e-reader kocht. Waarom ik dan uitgerekend Het Puttertje van Donna Tartt gewoon op papier kocht: ik heb geen idee. Die pil heb ik vanmiddag uitgelezen en daarmee is mijn boekenlijst voor 2013 compleet: ik heb nog twee boeken liggen (Bridget Jones: Mad about the boy en The Rosie project), maar ik werk de laatste dagen van het jaar gewoon. Die bewaar ik dus tot 2014 .
