Ik had deze week vakantie en was thuis. Mooie gelegenheid voor een kookdagje dus. Op het menu: gnocchi, naar het recept van Potten en Pannen dat ik ooit via Twitter kreeg.
Ik had deze week vakantie en was thuis. Mooie gelegenheid voor een kookdagje dus. Op het menu: gnocchi, naar het recept van Potten en Pannen dat ik ooit via Twitter kreeg.
Hoe eet jij je paaseitje het liefst? Vul de poll in!
Eet je met Pasen een gekookt eitje? Dan kun je de eieren het beste een week eerder kopen. Een paasei dat niet kakelvers is, pelt een stuk makkelijker en dat scheelt weer paasfrustratie.
Voor andere bereidingen, zoals een gepocheerd eitje of een spiegelei als paasei, kun je je eieren beter wél zo vers mogelijk kopen. Van verse eieren is het eiwit veel steviger namelijk. Lees lekker verder →
Komende maand komt de Paashaas weer langs en ook ik tik met Pasen hoogstwaarschijnlijk een extra eitje. Vanmiddag zat ik te bladeren in (alweer) een nieuwe culi-aanschaf: Perfect van Felicity Cloake. Zoals in bijna alle basiskookboeken, begint ze haar reeks van 68 recepten met dat van het perfect gekookte eitje. Hoewel ze de methode wel kort noemt, kiest ze voor haar hardgekookte eieren niet voor het 1-minuut ei dat ik sinds een paar jaar als standaard hanteer. Dat verbaasde me. Lees lekker verder →
Een vroege start op de Borough Market, met o.a. een bezoekje aan Neal’s Yard Dairy om wat kaasjes te kopen voor een picknick in een van de parken. Zo stel ik me een ochtend in culinair Londen voor. Daarna langs bij Maison Barteaux voor wat zoetigheid in de middag en misschien nog even naar Fortnum & Mason voor wat luxespul. Ik heb een aardig lijstje adressen op mijn to-go-to-lijstje.
Mijn slowcooker stond alweer een paar weken ongebruikt in de keuken en daar wilde ik dit weekend verandering in brengen. Geen rendang of dulce de leche deze keer, maar iets wat ik het beste kan omschrijven als balsamico draadjesvlees.
Ik gebruikte voor dit recept runderhalslappen, niet duur en erg geschikt voor langzame bereiding. Ze leveren heerlijk mals draadjesvlees op. De slager werd helemaal enthousiast van mijn kookplannen en gaf me gratis een flink stuk leverworst mee. Dat eet ik niet echt graag, maar ik durfde dat gegeven paard niet in de bek te kijken. Verzin ik nog wel een goede bestemming voor.
“Hoe is de vegetariërstand eigenlijk?” appte ik vorige week aan mijn studiegenootjes. Ik hostte ons jaarlijkse cadeaudobbelmiddagje, dat vanwege de steeds vollere agenda’s al een poos Sinterkerst wordt genoemd, ook al gaan we inmiddels alweer richting Carnaval. Wie er wel of geen vlees eet wisselde de afgelopen jaren regelmatig (net als wie er rookt), dus ik wilde voor ik me aan het dichten zou zetten even polsen uit welk repertoire ik een prutje klaar zou maken in mijn slowcooker. We bleken vegetariërloos, dus ik dook alweer de kookboeken en -sites in toen er een nabrander kwam: “O ja, ik blijk een lactose-intolerantie te hebben.” Kortom: ik moest niet alleen haast maken met mijn gedichten, maar ook een geheel nieuw repertoire aanboren. Ik koos onder andere voor een recept van Ottolenghi met linzen.