Vroeger was ik nogal eenkennig in restaurants. Als toetje bestelde ik altijd een Dame Blanche, zonder slagroom. Dat gaf een leuk inzichtje in de kundigheid van de ober en de werking van de keuken. Niet zelden kreeg ik mijn toetje gewoon met slagroom geserveerd, en toen ik eenmaal dapper genoeg was om het dan maar terug te sturen (‘Sorry: ik heb het duidelijk aangegeven.’) kreeg ik soms keurig een nieuw exemplaar, maar meestal hetzelfde met nog wat restanten van de slagroom aan de randjes.
Ambachtelijke saus
Ik kreeg ook allerlei varianten van chocoladesaus in mijn coupe: koud, warm, apart geserveerd, overduidelijk uit een flesje, maar gelukkig soms ook echt ambachtelijke saus. Dat waren de beste. In een licht melancholische bui besloot ik deze week dat ik een Dame Blanche wilde. Met zelfgemaakte chocoladesaus dus. Ik ben er nog niet helemaal over uit of dat een goed of een slecht plan was. Want ja, de saus is heerlijk, maar nu ik weet wat er allemaal in gaat, weet ik niet of ik ooit nog chocoladesaus over mijn ijsje giet zonder een schuldgevoel van heb ik jou daar en een lichte pijn op de borst. Voor speciale gelegenheden dus!