Begin dit jaar arriveerde een nieuwe gadget in huize Liesjelogthet: de Lumen. Hij ziet eruit als een vape, maar dient een heel ander doel: inzicht in je stofwisseling. De Lumen meet het verschil in CO2 tussen de lucht die je in- en uitademt en vertelt je op basis daarvan of je vooral vet verbrandt of koolhydraten. Dat inzicht kan helpen om je metabolisme een boost te geven. Maar voor het zover is, moet je je wel een weg banen door een woud aan informatie.
Eind vorig jaar ben ik begonnen met een cursus Japans. Nou ja, de online variant daarvan: ik behaalde afgelopen week een streak van 300 op DuoLingo. Heel hard schiet het nog niet op, maar ik kan in geval van nood rijst en water bestellen. Lekkerder zijn onigiri, driehoekige rijstpakketjes in een jasje van nori. In de Japanse konbini (veel Japanse woorden – in elk geval die in DuoLingo – zijn met een beetje fantasie afgeleid van het Engels, zoals in dit geval convenience [store]) liggen ze stapels dik, zoals we hier voorverpakte sandwiches (veel Nederlandse woorden zijn met iets minder fantasie ook afgeleid van het Engels) bij de AH to go hebben.
Lees lekker verderIk wil het met jullie hebben over de was. Ik weet dat het hier al een poosje stil is (en ik weet nog niet met welke regelmaat ik de blogpen weer oppak, maar laten we deze poging als een dapper begin beschouwen), en het is misschien ietwat gek om na al die tijd met de – schone! – was in huis te vallen, maar ik heb iets nieuws. Het heet de SpeedDryer, is een Nederlandse, huishoudelijke uitvinding en ik deel mijn ervaring ermee graag. Ik heb hem zelf gekocht en word niet betaald voor deze bijdrage, hashtag nospon dus.
De SpeedDryer ziet eruit als een ouderwetse droogmolen, maar dan met een stekker eraan. Die is nodig omdat deze molen automatisch draait. Door de beweging en de luchtstroom droogt de was aan dit apparaat in een uur of twee. Dat is ongeveer even lang als een gewone wasdroger, maar de molen gebruikt maar een fractie van de energie, omdat er geen warmte nodig is. Het is dus een groene keuze voor wie de was liever niet een dag of langer aan een rek heeft hangen. Bijvoorbeeld omdat dat rek doorgaans in de slaap- of woonkamer staat wegens kleinbehuisdheid.
Ik bestelde mijn wasdrooggadget in de voorverkoop en moest dus een paar maanden wachten voor ik mijn unwrap-party had. begin juni was het zover. De eerste paar keer klungelde ik een beetje met het in- en uitvouwen van het ding, maar ik heb het nu aardig in de vingers, al vergt het wel een beetje handigheid.
In the years ‘B.C.’ I would commute to work by train, usually minding my own business just like my fellow travellers, either pretending to be asleep or scrolling through some app or another. But once in a blue moon I would see a sunrise so beautiful that I would tap on the knee of whoever was sitting opposite me (pretending to be asleep or scrolling through some app or another, or maybe even reading an old-fashioned newspaper) and point outside.
For a brief moment we would both look in awe at the spectacular reds, yellows and oranges, and sometimes even purples that filled the sky, before returning to our routines. These days I commute to work by walking from my breakfast table to my home office – often missing the sunrise altogether. But I am tapping on your knee, pointing to the must-see series that is Ted Lasso.
I am going to do my best and avoid spoilers, but I can point out why I (and many others, including the committee that nominated Ted Lasso for 20 Emmy awards) find myself literally cheering in front of the telly at least once every episode. It is THAT good.
Yes, the narrative of an American football coach coming to London to coach a Premier League football team is lovely: optimistic, funny, kind, and sometimes properly tear jerking. The characters are all extremely likable, and layered. The show uses great songs and the editing deserves a chef’s kiss. But I want to talk about the references!
If I ever see a Ted Lasso script, I’m hoping it will be structured like an academic paper, using superscript, and adding footnotes for every reference. They’d include Richard Curtis, Nora Ephron (et al.). In Season 2, episode 5 Ted (played by SNL’s Jason Sudeikis) only needs 16 seconds to quote When Harry met Sally, Jerry Maguire and Notting Hill. Channelling Meg Ryan’s Sally: Yes! Yes! Yes! And it all makes sense too!
Jason Sudeikis, Brendan Hunt (et al.) have created something special. It’s the kind of sunrise that I could watch again and again without getting bored.
The references are sprinkled over such clever writing that I’m not sure where to begin. Dutch subtitles can’t keep up with it, that’s for sure. I completely missed a Gay Talese reference the first time (do read Frank Sinatra Has a Cold if you want to know what Ted is talking about). And it wasn’t until I rewatched the entire first season that I noticed just how well story lines are set up, even across seasons. And it isn’t just dialogue. The way one character actually vomits when another mentions the proud boys (a miniature spoiler there, sorry) is just one example of the many, many subtle ways in which current affairs are woven into this fictional story. I am truly jealous of the writers, especially Brett Goldstein who is both a writer and a cast member (in one of my favourite roles). And of David Elsendoorn, the Dutch actor that joined the cast for the second season.
I am quite sure that I haven’t even seen all references. And it’s probably a stretch, but I’m wondering if any of the writers ever saw the Australian cult hit The Castle. The optimism, greyhounds and moustache reminded me of it.
Jason Sudeikis, Brendan Hunt (et al.) have created something special. Ted Lasso the kind of sunrise that I could watch again and again without getting bored. And I’m sure I’ll continue to tap on some more knees too to make sure people don’t miss it. All I can say to the creators is: Bravo!
Ik moet bekennen dat ik mezelf voor (kook)gek uitmaakte toen ik vanavond de inhoud van een blikje kikkererwten stond te pellen. Zou het echt uitmaken? Heb ik me laten beetnemen door weer een of ander obscuur (wees gerust: ik heb natuurlijk wel gekeken of er meerdere bronnen waren voor deze tijdrovende kooksuggestie) kookblog? Ik had alleen gezocht naar recepten voor krokante kikkererwten. En ja, toen zag ik dus dat kikkererwten zonder jasje toch echt the way to go waren. Dat moest ik proefondervindelijk zelf ondervinden. Uiteraard. Lees lekker verder
Ik loop gemiddeld 8.500 stappen per dag. Dat is iets minder dan het aanbevolen aantal – 10.000 – maar thuis fiets ik veel. Dat telt ook. Zet me in Japan neer, laat me los en ik loop. Ik loop naar de kersenbloesem in Ueno park en langs de oevers van de Megurorivier. Ik loop naar tempels en Boeddhabeelden. Naar de moderne centra van Tokio, Kioto en Osaka, waar ik door winkels en markten struinde. En naar de Japanse geschiedenis van Kamakura, Matsumoto, Takayama en Koyasan. In twee weken stapte ik in 277.184 stappen door een andere wereld in een prachtig land.
Een reis door een ver land is ook een reis naar een andere taal met een ander schrift. Na twee weken kon ik met Japanse teksten evenveel als een kleuter die nog moet leren lezen. Maar met Konnichiwa (hallo), Arigato (dankjewel) en een glimlach kom je een heel eind. Een lokale gids legde uit dat Japanners het verschil niet echt horen tussen ‘arigato’ en ‘alligator’. ‘But please don’t say crocodile,’ voegde ze daaraan toe. Meer sprekers van andere talen hebben moeite met het onderscheid tussen de l-klank en de r-klank. Ik kreeg in restaurants dan ook meermalen ‘cora’ en zag soms op menukaarten ‘glilled beef’ staan. Was allemaal even lekker. Lees lekker verder