zelfgemaakte gnocchi met de pureepers van Potten & Pannen

Aardappelpuree. Of je nu Hollandse kost kookt of meer verfijnde gerechten maakt: een gepureerde aardappel is lekker, mits goed gedaan. Je kunt aardappelpuree op verschillende manieren maken.

Je kunt water doen bij poeder uit een pakje, waarmee je instant aardappelpuree maakt. Instant aardappelpuree is geen aardappelpuree. Dat noem ik behangplaksel.

Je kunt gekookte aardappels ook met melk, room of boter mixen met een mixer. Dan maak je stopverf. Een mixer lijkt handig, maar je verprutst de structuur van de puree. Door naar de volgende optie dus: de stamper. Ik heb er zelf jaren geleden eentje gekregen toen ik mijn studentenhuis verruilde voor een flatje met keuken. Die keuken moest natuurlijk gevuld met allerhande essentials en de pureestamper hoorde daarbij. Tot afgelopen week deed hij prima dienst.

Maar ja: ik lees teveel kookboeken en -tijdschriften en ik kijk te vaak naar culinaire programma’s op tv. En zo leerde ik dat je voor de perfecte puree toch echt niet zonder een pureepers kunt.

Kookwinkel Potten & Pannen aan de Nachtegaalstraat in Utrecht had een lenteactie. Er ging 15% van bijna alle prijzen af en zo fietste ik donderdagavond met een pyrex maatbeker en een pureepers naar huis.

De medewerkers van de winkel zijn ook actief op Twitter en zo kreeg ik de tip om de pureepers te gebruiken om gnocchi te maken. Het recept kreeg ik op verzoek in 4 tweets erbij. Geen aardappelpuree dus, maar wel een leuk weekendrecept!

Zelfgemaakte gnocchi

  • 600 gram kruimige aardappelen
  • 1 ei
  • 175 gram bloem
  • 5 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
  • beetje peper en zout

Ik kookte de aardappels in de schil gaar. Zodra ik ze een beetje kon hanteren schilde ik ze (dat gaat heel makkelijk) en kneep er met mijn nieuwe pureepers puree van.

De puree liet ik een beetje afkoelen en ik maakte er een kuiltje in. Daarin brak ik het ei en ik voegde de kaas en peper en zout toe. Ik roerde het geheel om de ingrediënten te mengen en voegde vervolgens de bloem toe. Met de hand kneedde ik het geheel in een minuut of 10 (ja dat is best lang, maar het schijnt wel het beste te zijn) tot een soepel deeg.

Vervolgens bebloemde ik het aanrecht flink en nam steeds een stukje deeg dat ik uitrolde tot vingerdikte. De dikte van vingers verschilt natuurlijk: ik heb vrij dunne vingers en maakte toch maar een iets dikkere rol.

Met een mes sneed ik steeds stukjes af van 2-3 cm. Die rolde ik even over een vork, zodat er een ribbeltje in kwam en ik bewaarde de gnocchi op een schone theedoek tot ik ze kookte. Dat deed ik in porties in ruim komend water. Het recept zegt 8 tot 10 minuten, maar bij mij kwamen ze al wat eerder boven drijven en dat is het teken dat ze klaar zijn.

Ik had er salieboter bij willen serveren, maar omdat ik nergens verse salie kon vinden, hield ik het eenvoudig bij pesto en wat geraspte Parmeggiano.

Het waren misschien niet de meest elegante gnocchi die ik ooit at, maar ze smaakten heerlijk!

 

Laat wat van je horen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Antispamcontrole Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.